Domowy zbiór roślin o właściwościach leczniczych

 

Rośliny o zdrowotnych właściwościach, których nie powinno zabraknąć w domu...

Mam już XXI w. czas nieubłaganie pędzi do przodu, niosąc za sobą nowe technologie które ułatwiają nam żyć szybko i komfortowo.  Wraz z rozwojem nauki możemy wiedzieć więcej np w sprawach kosmosu, możemy też bez problemowo rozmawiać z ludźmi z drugiego końca świata, również z rozwojem nauki związany jest rozwój medycyny, cały wachlarz różnego rodzaju witamin, suplementów itp, ale także możemy znaleźć utwierdzenie w poglądach przekazywanych z pokolenia na pokolenie o właściwościach zdrowotnych jakie płyną z przyjmowania roślin i ziół.
Zioła lecznicze, które zawdzięczają swoje właściwości zawartości substancji czynnych. Od wieków poznajemy ich działanie na nasz organizm, uczymy się je wykorzystywać i leczyć za ich pomocą.
Chciałbym przedstawić kilka ziół które niosą wiza sobą dobroczynny wpływ na nasz organizm, oczywiście wszystkich nie jestem w stanie wymienić, poza tym z tego tematu napisał by nie jedną książkę ;p

 Rumianek pospolity - choć prawie wszyscy znają to zioło, bardzo łatwo pomylić go z niemal identycznym rumiankiem psim który jest alergizujący. Dlatego by mieć pewność co do rumianku powinniśmy kupować go w aptece. Łacińska nazwa rumianku pospolitego niesie też ze sobą przesłanie mianowicie z łac. wywodzi się od słowa "mater" czyli "matka", spowodowane jest to tym, że owe zioło ma dobroczynny wpływ na dolegliwości kobiece.
Koszyczki rumianku mają największe korzyści prozdrowotne. W ich składzie możemy doszukać się olejku eterycznego, flawonoid, kumaryn i choliny. Jedną z podstawowych właściwości wyciągu z rumianku jest działanie przeciwzapalne oraz działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, moczowego i macic. Picie herbaty z naparu rumianka pomaga w stanach zapalnych naszego przewodu pokarmowego, chorobie wrzodowej, biegunkach, wzdęciach, kolkach. Ponadto ma działanie uspokajające i przeciwskurczowe.

Szałwia- W pełni zasługuje na swą łacińską nazwę "Salvere" co w najprostszym tłumaczeniu znaczy tyle co leczyć/ratować. Szałwia dzięki swemu specyficznemu zestawowi substancji jakie ma w swoim składzie, ma bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. Jej liście zawierają spore ilości olejku eterycznego którego głównym składnikiem są: tujon, cyneol, kamfora, ponadto jest bogatym źródłem taniny i flawonoidy. Roślina jest źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, a także witamin: A,C, oraz z grupy B; oraz wielu minerałów: wapń, magnez, potas, sód, cynk,żelazo. Co za tym idzie szałwia nie tylko leczy i poprawia wygląd ciała ale także ma właściwości uspokajające.

Aloes- ze względu na wygląd, uważa się za "drapieżny". Jego liście mają kształt "mięsistych języków" na których znajdują się ostre wypustki. W centralnej części znajduje się czerwono-pomarańczowo-żółty okwiat zebrany w grono. To właśnie w nim znajduje się bogactwo nektaru aloesu.
W celach terapeutycznych najczęściej wykorzystywany jest sok z liści. Zawiera on: witaminy, minerały, aminokwasy, węglowodany, enzymy, antrazwiązki, substancje przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne. Ponadto pobudza perystaltykę jelit, łagodzi dolegliwości związane z zaparciami, goi rany oraz łagodzi ból.

Roślina jest źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, karotenu i związków żywicowych, a także witamin (A, C, z grupy B) i minerałów (wapń, magnez, potas, sód, cynk, żelazo).

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html

Pokrzywa- Od wieków pokrzywa wykorzystywana była powszechnie w lecznictwie. Jej właściwości lecznicze wykorzystywane są również współcześnie. Przede wszystkim pokrzywa ma działanie oczyszczające organizm ze złogów kwasu moczowego, odprowadzania złogów żółciowych przewodów żółciowych, Dzięki za wszystko i czemu odtruwa organizm, zmniejsza nadmierną potliwość, poprawia pracę wątroby i wzmacnia żołądek. Zawarte w pokrzywie flawonoidy, witamina K i garbniki działają przeciwkrwotocznie oraz powodują gojenie uszkodzonych naczyń włosowatych. Pokrzywa znana jest także ze swego działania przeciwbiegunkowego, przeciwinfekcyjnego, przeciwanemicznego, przeciwgośćcowego i repulsyjnego. Wzmacnia również przemianę materii, zwiększa produkcję czerwonych krwinek i hemoglobiny a także pobudza wytwarzanie enzymów trzustkowych.

Dziurawiec- Dawniej uważany był za lek uniwersalny. Znał go Hipokrates, „ojciec” lekarzy. Paracelsus zaś mówił o nim, że nie ma drugiego tak skutecznego leku, nawet jako środek używany do leczenia „szaleńczych fantazji”. Jest to roślina o gołej, silnej łodydze żółtych kwiatach czarno kropkowanych. Surowcem dziurawca jest ziele i świeże kwiaty. Na liściach dziurawca występują drobne punkciki o wyglądzie dziurek – to zbiorniczki lotnych olejków, które dają tej roślinie piękny zapach oraz właściwości lecznicze. Od owych właśnie „dziurek” dziurawiec otrzymał swoją nazwę. Surowiec dziurawca (ziele i świeże kwiaty) zawiera: flawonoidy (hiperozyd i rutynę), hiperycynę, olejki lotne, garbniki i związki żywicowe. Posiada właściwości uspokajające, rozkurczające i ściągające oraz moczopędne. Wykazuje właściwości pobudzania odnowy tkanki nerwowej. Idealnie zatem sprawdza się w zwalczaniu stanów wyczerpania nerwowego, depresji i bezsenności oraz w sytuacjach przemęczenia. Polecany także kobietom w dolegliwościach zespołu  napięcia przedmiesiączkowego, w bólach menstruacyjnych oraz menopauzie.

 Arnika górska- piękny żółty kwiat, który występuje między innymi w Bieszczadach, Sudetach oraz Górach Świętokrzyskich i jest pod ścisłą ochroną. Wykorzystywane w farmacji i kosmetyce rośliny pochodzą z hodowli przeznaczonej do produkcji preparatów leczniczych.
Koszyczek arniki zawiera olejki eteryczne, fitosterole, flawonoidy, laktony, trójterpeny, fenolokwasy, irydoidy i aminy. Wyciąg z arniki doskonale sprawdza się w przypadku trudno gojących się ran, czyraków, owrzodzeń, stłuczeń i siniaków.




Mięta- Nazwa „mięta” pochodzi od imienia nimfy, która została przemieniona w tę roślinę leczniczą. Mentha piperita uprawiana jest prawie na całym świecie: w Europie, Ameryce Północnej oraz Południowej, a także Azji i Afryce. Mięta pieprzowa to roślina charakteryzująca się silnym zapachem. W medycynie ludowej jako surowiec leczniczy wykorzystywane są liście mięty oraz olejek miętowy. Liście mięty pieprzowej zawierają olejek eteryczny, garbniki, a także korzystnie wpływające na zdrowie flawonoidy, do których należą: luteolina, rutyna, hesperydyna, a także kwasy fenolowe. W lecznictwie liście mięty wykazują działanie rozkurczające na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dlatego wykorzystywane są do leczenia wzdęć i zaparć oraz zaburzeń trawienia. Wspomagają procesy trawienia, gdyż mentol zawarty w roślinie zwiększa wydzielanie żółci, ponadto wykazują działanie wiatropędne. Spożywanie herbatki miętowej jest zalecane po pokarmów ciężkostrawnych i wzdymających (fasola, kalafior, kapusta, baranina). W przypadku zaburzenia trawienia osoby dorosłe i dzieci powinny pić 3 razy dziennie napar przygotowany z liści mięty pieprzowej.

Czarny Bez-  Właściwości lecznicze krzewu czarnego bzu mają kwiaty, owoce, kora, liście i korzeń. Kwiaty czarnego bzu działają przeciwgorączkowo, wykrztuśnie i moczopędnie, przy zastosowaniu zewnętrznym także przeciwzapalnie. Owoce natomiast mają działanie przeczyszczające, odtruwające, moczopędne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.
Przy przeziębieniu, stanach zapalnych dróg oddechowych i w chorobach reumatycznych wykorzystuje się najczęściej napary z kwiatów. Doskonale również leczą one wypryski i oparzenia. Można również przepłukiwać jamę ustną i gardło podczas stanów zapalnych oraz przemywać oczy przy zapaleniu spojówek. Kwiaty połączone z rumiankiem to dobry sposób na bóle menstruacyjne. Odwary z owoców mają zastosowanie w leczeniu biegunki, zaburzeń przemiany materii, migreny, nerwobóli, chorób neurologicznych i reumatycznych.

Acerola- Intensywnie czerwone, wabiące spojrzenia owoce aceroli charakteryzuje soczysty miąższ oraz bardzo kwaśny smak. Owoce aceroli znalazły zastosowanie w medycynie dzięki wartościowemu składowi, to przede wszystkim cenne źródło witaminy C, ponadto  aceroli znajdziemy prowitaminę A, witaminy z grupy B i mikroelementy, takie jak żelazo, fosfor czy wapń. Stosowanie wyciągu z aceroli warto rozpocząć wspomagająco, gdy zauważymy: trudności w gojeniu się ran, ruchliwość zębów, opadanie dziąseł, krwawienie dziąseł, podwyższony poziom cholesterolu, oraz bóle mięśni i stawów.

Ostropest plamisty- Wyglądem przypomina oset- długa, rozgałęziona u szczytu łodyga zakończona purpurowym kwiatem, a do tego kolczaste, jakby poplamione liście. Ten groźny wygląd nie zachęca nas do jego zbierania, jednak to walory zdrowotne powodują, że jest jedną z roślin najczęściej wykorzystywanych do produkcji preparatów wspierających wątrobę.
Najcenniejszą substancją zawartą w roślinie jest sylimaryna, czyli wyciąg z owoców ostropestu zawierającego flawonolignany, oprócz niej znajdują się tam również flawonoidy, związek polifenolowy, olej tłusty, sterole, śluzy, histamina i białko. Podstawową właściwością sylimaryny jest ochrona komórek wątroby, stwierdzono nawet, że ma zdolność do niwelowania szkodliwego wpywu toksyn zawartych w muchomorze sromotnikowym

Szałwia lekarska w pełni zasługuje na swoją łacińską nazwę – salvere, co oznacza "leczyć", "ratować". Szałwia, dzięki specyficznemu zestawowi zawartych w niej substancji, znalazła bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. W jej liściach są znaczne ilości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są tujon, cyneol, kamfora, bornel, pinen. Ponadto zawiera taniny i flawonoidy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html

Szałwia lekarska w pełni zasługuje na swoją łacińską nazwę – salvere, co oznacza "leczyć", "ratować". Szałwia, dzięki specyficznemu zestawowi zawartych w niej substancji, znalazła bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. W jej liściach są znaczne ilości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są tujon, cyneol, kamfora, bornel, pinen. Ponadto zawiera taniny i flawonoidy.
Roślina jest źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, karotenu i związków żywicowych, a także witamin (A, C, z grupy B) i minerałów (wapń, magnez, potas, sód, cynk, żelazo).


http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html

Szałwia lekarska w pełni zasługuje na swoją łacińską nazwę – salvere, co oznacza "leczyć", "ratować". Szałwia, dzięki specyficznemu zestawowi zawartych w niej substancji, znalazła bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. W jej liściach są znaczne ilości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są tujon, cyneol, kamfora, bornel, pinen. Ponadto zawiera taniny i flawonoidy.
Roślina jest źródłem garbników i goryczy, kwasów organicznych, karotenu i związków żywicowych, a także witamin (A, C, z grupy B) i minerałów (wapń, magnez, potas, sód, cynk, żelazo).


http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html

Szałwia lekarska w pełni zasługuje na swoją łacińską nazwę – salvere, co oznacza "leczyć", "ratować". Szałwia, dzięki specyficznemu zestawowi zawartych w niej substancji, znalazła bardzo szerokie zastosowanie w lecznictwie. W jej liściach są znaczne ilości olejku eterycznego, którego głównym składnikiem są tujon, cyneol, kamfora, bornel, pinen. Ponadto zawiera taniny i flawonoidy.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/szalwia-lekarska-zastosowanie-dzialanie-i-wlasciwosci_42103.html